ODIA SEDOKA POEM'S ~ 6

~ ସାରସ୍ୱତ SEDOKA/ସେଦୋକା କାବ୍ୟ ଯାତ୍ରା ୬ ~

୧)

ପୁଷ୍ପ ପୁଷ୍ପିତ 

ପବନ ତରଙ୍ଗିତ

ହୃଦୟ ଆନନ୍ଦିତ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରଭାବେ

ଅନ୍ଧାର ଦୂରେଇଛି 

ସଂସାର ସୁଖମୟ  ।

~ ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ଦାଶ

୨)

ଶୁଣ୍ ଅନାମିକା

ପବନର ବେଗ ଦେଖ୍

ଯାଆନା ବାହାରକୁ

କିଏ ଦେଖିଛି

କେତେବେଳେ କୁଆଡ଼େ

ଉଡ଼େଇ ଯେ ନ ନେବ !

~ ରାଜେଶ କୁମାର ମୁଣ୍ଡ

୩)

ପାପ ପ୍ରଣୟ 

ଅଭିଶପ୍ତ ଯନ୍ତ୍ରଣା 

ସାମାଜିକ ବାଛନ୍ଦ 

ହୀନ ମନ୍ୟତା 

ଆଦରେ କର୍ମଫଳ 

ନିରିମାଖି ଜୀବନ ।

୪)

ପାରଦାରିକ 

ଆତତାୟୀ ଲକ୍ଷଣ 

ମନୁସ୍ମୃତି ଚାରଣ 

ପରିତ୍ୟକ୍ତ ସେ 

ବନ୍ଧୁ ଓ ପରିଜନ

ଅନୁତାପ ବିହୀନ ।

୫)

ପଦସ୍ଖଳନ 

ତିରସ୍କୃତ ସମାଜ 

ଜୀବନ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା 

ଅନ୍ତର୍ବେଦନା 

ଜର୍ଜରିତ ଜୀବନ 

ଚରିତ୍ରର ଲାଞ୍ଛନା ।

~ ରମାକାନ୍ତ ସତପଥି 

୬)

ନିର୍ଜନତାକୁ 

ପଚାରିଲି ମୁଁ ଦିନେ 

ସୁନ୍ଦରତାର ସଂଜ୍ଞା 

କହିଲା ଚୁପ୍'ଚାପ୍ 

ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରେ ତୋର 

ମୁର୍ଖତା ମାପକାଠି ।

୭)

ଅନ୍ତର୍ନିହିତ 

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ପରିଭାଷା 

କର୍ମ, ବିଚାର, ବାଣୀ 

ସଂସ୍କାରମୟୀ 

ବ୍ୟବହାର, ଚରିତ୍ର 

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ପରାକାଷ୍ଠା ।

୮)

ନୟନ ଭ୍ରମେ 

ବାହ୍ୟ ଆବରଣରେ 

କାଚର ଚମକରେ 

କାଞ୍ଚନ ଦୂର 

କାଳିମାମୟ ଅନ୍ତଃ 

ମୂଢ଼ତା, ମତିଭ୍ରମ ।

~ ମନୀଷା ମିଶ୍ର

୯)

କି ମନୋରମ !

ସୁଶୋଭିତ ସୁମନ

ବିଞ୍ଚିଦିଏ ମହକ

ପାଗଳ ଅଳି 

ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ଯେ,ଗାଇ

ମନ ନିଏ ଚୋରାଇ ।

~ ପ୍ରତିମା ମେହେର

୧୦)

ସୁଜନେ ଶୁଣ

ଦିନେ ନା ଦିନେ ଜୀବ

ଜଗତୁ ଚାଲି ଯିବ

କାହିଁକି ତେବେ

ଅହଂକାର କରିକି

ଜୀବନ କଟାଇବା ।

~ ଶ୍ରୀରାମ ସାହୁ

୧୧)

ଧୂଳି ଧୂଆଁରେ 

ଦେହକୁ ଯାଏ ବିଷ

ଦୂଷିତ ପରିବେଶ 

ସୁସ୍ଥ ଜୀବନ 

ମୁକ୍ତ ବାୟୁ ସେବନ 

ଏହା ମୋ ନିବେଦନ ।

୧୨)

ଗାଆଁ ଟି ମୋର

ଆହା କେଡେ ସୁନ୍ଦର 

ମନୋରମ ସେ ଦୃଶ୍ୟ 

ଅନତି ଦୂରେ

ଦିଶେ ଶିବ ମନ୍ଦିର 

ଧର୍ମୀୟ  ପରିବେଶ ।

୧୩)

ମୋ ବିଦ୍ଯାଳୟ 

ଯହିଁ ପଢିଛି ପାଠ

ଗୁରୁ ଆଶିଷ ପାଇ 

ସ୍ମୁତିରେ ମୋର 

ସଦା ଅଛି ଉଜ୍ବଳ 

କେବେ ଭୁଲିବି ନାହିଁ ।

୧୪)

ଅମୂଲ ମୂଲ

ମମତା ଭରା ସ୍ନେହ 

ଆପଣା ପଣ ଭାବ

ସଂପର୍କ ଡୋର

ବିଶ୍ବାସ ଦୃଢଥିଲେ 

ଛିଡେନି କେବେ ହେଲେ ।

୧୫)

ଲେଖନୀ ମୁନ

କୁସଂସ୍କାର ବିରୁଦ୍ଧେ

ଲଢେସେ ପ୍ରତିଦିନ 

ତା ମାନ ରଖି 

ନିତି ସମାଜ ପାଇଁ 

ଦିଏ ସେ କିଛି ଲେଖି ।

~ ସମିତା ସ୍ବାଇଁ

୧୬)

ଛୁଆ ଅଛୁଆ

ଭେଦଭାବ ହଟେଇ

ସଭିଏ ମିଲିମିସି

ରହିବା ହେଲେ

ନିତ୍ୟ ସୁଖ ମଙ୍ଗଲେ

ହେବ ଦେଶର ହିତ ।

୧୭)

ଗୁରୁଜନଙ୍କୁ

ନିତି କର ସମ୍ମାନ

ଭଗବାନ ସମାନ

ପିତାମାତାଙ୍କୁ

ନିତି କର ପୂଜନ 

ହେବ ଦୁଃଖ ଖଣ୍ଡନ ।

୧୮)

ପର୍ଯ୍ୟାବରଣ

ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

କର ବୃକ୍ଷ ରୋପଣ

ହଁସିବ ଧରା

ପ୍ରକୃତିର କୋଳରେ

ସୁଖୀ ହେବ ଜୀବନ ।

~ ଦୟାନନ୍ଦ ଶବର

୧୯)

ଭାଗ୍ୟରେ ଥିଲେ

ଗଙ୍ଗା ତୀର୍ଥରେ ସ୍ନାନ

ଗୟାରେ ପିଣ୍ଡଦାନ

ନିଳାଚଳ ରେ

ନୀଳାଦ୍ରି ଦରଶନ

ପ୍ରାଣୀ କରନ୍ତି ଏହା ।

୨୦)

ପତିତପାବନ

ଅରକ୍ଷ ର ରକ୍ଷକ

ଅନ୍ଧ ରକ୍ଷକ ବାଡି

ଶୀତ ରକ୍ଷକ

ମୋଟା କମ୍ବଳ ଲୋ

ଘର ରକ୍ଷକ ବୁଢ଼ୀ ।

୨୧)

ଲାଗିଛି ନାଟ

ସେ ବଡ଼ ଦେଉଳ ରେ

ନିତି ପୁନିଅ ହାଟ

ବାରମାସ ରେ

ତେର ପରବ ଏଠି

ଘରେ ଓଡ଼ିଆ ପାଳେ ।

୨୨)

ସୂରୁଯମୁଖି

ସୁନେଲି ରଙ୍ଗେ ଶୋଭା

ଦିଶଇ ବଡ଼ ତୋରା

ଭାସ୍କର ପ୍ରତି

ଚାହିଁଛୁ ଅବିରତ

ଅସ୍ତ ହେଲେ ମୁଦିତ ।

~ ବାସନ୍ତୀ ଦେଈ

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆